Rolstoeltraining geeft een zelfverzekerheidsboost in Steenbergen: ‘Ik durf alles’

Voor rolstoelgangers is goed overweg kunnen met een rolstoel van essentieel belang, maar niet vanzelfsprekend. Daarom verzorgt de landelijke organisatie Wheelchair SkillsTeam trainingen om deelnemers behendiger te maken. In Steenbergen vond woensdagmiddag zo’n training plaats.

Het is de derde les voor de groep die zich voor het gemeentehuis in Steenbergen heeft verzameld. Dit is de eerste les buiten; daarvoor hebben ze in gymzalen getraind. “Hier leren de mensen wat ze aan techniek hebben geleerd in gymzaal, toe te passen in de praktijk”, vertelt oprichter en directeur Kees-Jan van der Klooster.

In 2008 heeft hij al zijn huidige werk opzij gezet om de organisatie op te richten. “Tijdens jeugdsportweekenden in Zeeland en Brabant werkte ik met kinderen met een handicap. Al vrij snel kwam ik erachter dat die kinderen minimale controle hadden over de rolstoel.” Maar diezelfde weekenden merkte hij ook dat de kinderen heel snel en veel leerden.

“Dat heeft mij zo gegrepen dat het echt mijn passie geworden is om verandering te brengen in de beeldvorming én te zorgen dat rolstoelvaardigheid op niveau komt.”

Zelfvertrouwen gegroeid

Tijdens de middag oefenen de deelnemers met drempels op en af gaan, gecontroleerd over hellingen én de trap op en af. De jongste deelnemer, Elin van Tetering (12), staat overal vooraan om de oefening als eerste voor te doen.

Door een zuurstoftekort bij haar geboorte zit ze al haar hele leven in een rolstoel, maar dat weerhoudt haar niet. “Ik kan al zonder hulp de trap af”, vertelt ze enthousiast. Eng vind ze het absoluut niet, “Nee, ik durf alles.”

Het is eigenlijk of dat je een auto krijgt zonder dat je een rijbewijs hebt; je kunt er aanvankelijk niks mee.

Sinds een jaar zit Jean-Paul Heinrich (58) in een rolstoel. Omdat hij daar de komende jaren meer gebruik van gaat maken, wil hij nu de nodige vaardigheden hebben. “Je krijgt een rolstoel van de gemeente, maar het is eigenlijk of dat je een auto krijgt zonder dat je een rijbewijs hebt; je kunt er aanvankelijk niks mee.” Waar hij eerst moeite had met drempels op rollen, gaat dat nu door de trainingen met gemak.

“Elke les word je beter en groeit je zelfvertrouwen, dus dat is ontzettend fijn”, zegt Heinrich. Dit soort reacties is precies waarom Van der Klooster is begonnen met dit werk. “De mooiste reacties de we krijgen is ‘ik voel me weer mens’ en ‘ik durf weer een vreemde stad te bezoeken’. Iemand kan daardoor zoveel meer uit zijn leven halen, dan hij of zij daarvoor dacht.”

Vraag groot, weinig aanbod

De vraag naar de trainingen zijn in de loop van tijd ontzettend gegroeid. “We hebben nu inmiddels door heel Nederland heen ruim duizend mensen op de wachtlijst staan.” Dat toont volgens Van der Klooster de vraag en behoefte aan die er is. Rolstoelvaardigheid trainen tijdens de revalidatie is namelijk voor veel mensen niet vanzelfsprekend legt hij uit. “We zien dat veel mensen tussen wal en schip vallen.”

Een van de meest gehoorde reacties die de directeur bij aanvang hoort is: “Ze hebben de rolstoel over de drempel gezet en zoek het maar uit.” Of Nederland rolstoelvriendelijk is, zegt hij meteen dat het stukken beter kan. Naast dat gemeentes daar een rol in spelen – vooral in horeca en uitgaansgelegenheden benadrukt hij – zorgt de organisatie dat de rollers daar zelf het verschil in kan maken. “Wij willen actieve rollers hebben die de ontoegankelijkheid op een positieve én krachtige manier kunnen adresseren.”