Chloë (15) zorgt elke zondag voor 35 egels: ‘Het is fijn om iets terug te doen’

Chloë Nuijten (15) zet zich elke zondag als vrijwilliger in bij de egelopvang in Roosendaal. Samen met haar moeder verzorgt ze elke week zo’n 35 egels. “Vrijwilligerswerk is toch wel heel dankbaar werk.”

Haar moeder zag vier jaar geleden een oproep op Facebook. De egelopvang had vrijwilligers nodig. Chloë was nog maar 11 jaar en eigenlijk nog te jong. “Maar toen mocht ik toch een keertje komen kijken”, vertelt ze. Sindsdien is ze niet meer weggeweest.

Elke zondag werkt ze samen met haar moeder bij de opvang. Sinds 2022 is er weer een stijging te zien in het aantal jonge vrijwilligers dat zich vanaf 15 jaar of ouder inzet. Op dit moment doet ongeveer 50 procent van de 15 plussers vrijwilligerswerk, aldus het CBS. Echter is ze in vergelijking met haar vrienden de enige.

Chloë: “Vrienden van mij zijn er niet zo mee bezig, maar ik word er niet raar op aangekeken dat ik vrijwilligerswerk doe. Ik vind het vooral heel erg leuk.”

Van schoon maken tot verwondingen

Bij de opvang doet ze diverse taken. “We verschonen de hokken, desinfecteren het hokje, krant eruit en wegen de egels.” Voorzichtig haalt ze de egel uit het hokje en legt hem vervolgens in de weegschaal. “Dan zien we dat hij 400 gram is. Hij is nog niet helemaal volwassen dus hij moet sowieso nog wat groeien.”

Vooral voor de winter is dat belangrijk volgens de jonge vrijwilliger. “Dan kunnen ze wel wat extra reserves gebruiken”, zegt ze. Ook krijgen ze soms egels met verwondingen of gebroken pootjes. Zorg geven aan dat soort egels geeft haar extra voldoening. “Het is fijn dat je wat wat terug kan doen voor de egels, want uiteindelijk is een van de grootste vijanden van de egel de mens.”

Als hij nog in de natuur was gebleven en was gegroeid, was het steeds strakker om zijn nek komen zitten.

Het verkeer, de robotgrasmaaier en zelfs een fruitnet; Chloë heeft hier al verschillende gevallen van gezien. “Ze hadden de egel in een fruitnet gevonden. Het was nog maar een klein egeltje”, vertelt ze. Toen ze het buikje van het diertje aan het controleren waren, zagen ze dat hij nog een stuk net om z’n keel had.

“Dat hebben we er echt uit moeten knippen. Als hij nog in de natuur was gebleven en was gegroeid, was het steeds strakker om zijn nek komen zitten.”

Dankbaar is Chloë dat ze dit werk kan doen als vrijwilliger. “Als vrijwilliger leer je ook wel heel veel. In mijn geval over de egeltjes, maar je leert ook mensen met dezelfde interesses kennen. Dat vind ik heel leuk.”