Expositie ‘Schilder mij! Heel mij!’ geeft misbruikslachtoffers een stem door kunst

Persoonlijke gebeurtenissen van seksueel misbruik krijgen vorm in de expositie ‘Schilder mij! Heel mij!’. Naast dat de kunstenaars laten zien wat hen overkomen is, is het verbeelden hiervan ook een vorm van heling geweest. Kunstenares Marianne: “Seksueel misbruik is een heel eenzaam bestaan.”

Op initiatief van dominee Albert Veerman is de tentoonstelling de komende dagen te zien. Hij had een persoonlijke relatie tot een van de kunstenaressen. “Esther was mijn schoonzus, helaas is ze vorig jaar overleden.” Naast schilderen heeft Esther ook de ‘Stichting Kunst uit Geweld’. De stichting moedigt slachtoffers van misbruik aan om via kunst naar buiten te komen.

“Ik dacht – dat werk van Esther moet zichtbaar worden”, vertel de dominee, “Toen heb ik gevraagd aan Paul Verbeek of het in deze kerk kon.” En dat mocht. In de zijvleugel van de St. Gertrudiskerk staat de kunst van Esther en Marianne in een cirkel opgesteld. Met de opstelling van de kunst worden de verschillende stappen van verwerking gesymboliseerd en gevisualiseerd in de kunst.

Kunst als manier van praten

Voor kunstenares Marianne is het een bijzondere dag. Deze tentoonstelling is de eerste keer dat ze haar kunst met de wereld deelt. “Ik vind het spannend, maar ik vind het ook prima. Het mag gezien worden.” Kunst is voor Marianne haar manier geweest om uit te leggen wat ze heeft meegemaakt, want praten over het verleden lukte haar niet.

“Ik vind het heel moeilijk om vanuit misbruik te praten. Doordat ik dingen teken of beelden maak, kan ik vanuit daar ‘praten’ wat er met mij gebeurd is”, vertelt Marianne. Een van haar beelden toont een kindje in een baarmoeder. “Dat kindje ben ik”, zegt ze terwijl ze wijst naar het beeld. “Het kindje is verscheurd en misbruikt, dus het is best een confronterend beeld.”

Hoewel het beeld de kunstenares doet confronteren met het verleden, heeft ze daar tijdens het maken ervan geen last van. “Op het moment als het in m’n hoofd zit is het nog niet confronterend. Dat is pas als het af is. Dan schrik ik eigenlijk van de pijn, het verdriet en de eenzaamheid.” Tot zondag zijn de werken van Esther en Marianne te zien in de kerk.