Gonnie Bax geeft nabestaanden een tastbare herinnering

Niemand kijkt er meer van op als er een fotograaf op een bruiloft rondloopt. Bij uitvaarten is dat nog wel eens anders, merkt Gonnie Bax uit Hoogerheide op. Deze fotograaf heeft zich gespecialiseerd in afscheidsfotografie en behaalde onlangs een keurmerk. Volgens haar wordt het belang van fotografie tijdens een afscheid nog wel eens onderschat.

Bax houdt zich sinds ongeveer twee jaar actief bezig met afscheidsfotografie. Aanleiding was de uitvaart van haar zus. “Er waren ongeveer achthonderd mensen aanwezig en een fotograaf. Helaas hebben we tot op de dag van vandaag de foto’s nog niet ontvangen,” zegt ze. “Hoe waardevol zou het zijn om die beelden als nabestaanden wel te hebben? Op zo’n dag gebeurt er zoveel om je heen.”

Emotionele momenten

Deze gebeurtenis was voor haar de aanleiding om niet voor socialmedia-fotografie of bruiloftfotografie te gaan, maar voor afscheidsfotografie. Ze legt op verzoek van nabestaanden uitvaarten vast, en desgewenst ook de laatste levensfase. “Er wordt bij een uitvaart aan van alles gedacht. De muziek, de kist, de uitvaart, de locatie. Ik zou zeggen: laat het ook vastleggen op beeld.”

Tastbare herinneringen

Het hebben van foto’s van het afscheid kan volgens Bax ook helpen bij de rouwverwerking. “Je hebt nog iets tastbaars. Mensen vallen in de periode na het afscheid in een zwart gat. Er is ontzettend veel geregeld in een drukke periode en dan is het in één keer klaar en dan komt die rouw. Hoe mooi is het dat je nog iets kunt vastpakken van het laatste moment dat je samen hebt meegemaakt?”

Gezichten en handen

Naar eigen zeggen is Bax een mensen-mens, met een voorliefde voor mooie gezichten. Zo herinnert ze zich nog een stoer ogende man met tatoeages, een baard en piercings. “Echt zo’n stoere rocker. En die zie je dan op een gegeven moment met een rode roos in zijn handen en zijn gezicht helemaal zacht. Dat contrast vind ik mooi.” Ook heeft ze een voorliefde voor foto’s van handen. “Handen die elkaar vastpakken. Handen die op schouders worden gelegd. Dat zijn waardevolle beelden.”

Discreet en empathisch

In haar werk probeert ze zo onopvallend mogelijk te zijn. “Ik ben geen Harry Potter, maar probeer wel onzichtbaar te zijn en met de menigte mee te bewegen,” zegt ze. Nog een belangrijke eigenschap is dat je als afscheidsfotograaf mee kunt leven. En op het moment dat de emoties te hoog oplopen zoekt ze professionele afleiding in de technische aspecten van de fotografie. “Als er bijvoorbeeld een liedje wordt gedraaid waar ik moeite mee heb, dan ga ik bewegen en dan zorg ik dat ik niet focus op datgene wat er gebeurt, maar dan ga ik letten op bijvoorbeeld die handen en andere dingen waarmee ik mezelf afleid.”

Afscheidsfotografie

Het is bijna vanzelfsprekend dat er op een bruiloft bijvoorbeeld een fotograaf rondloopt. Maar op een uitvaart is dat nog minder vanzelfsprekend. Mensen reageren soms ook nog verbaasd. Gonnie hoopt dat mensen het normaler gaan vinden. Niet alleen voor haar en haar collega’s, maar ook voor nabestaanden die na het afscheid nog terug kunnen kijken naar mooie foto’s.