Bergen op Zoom

Jezelf zijn in Nederland is voor vluchtelingen lang niet altijd vanzelfsprekend

Fotomontage: afbeeldingen PxHere

Hans-Jorg van Broekhoven Hans-Jorg van Broekhoven

Andrej* kwam zo’n twee jaar geleden terecht in Nederland. Hij was het Russische Moskou ontvlucht en zocht hier asiel. Daar zaten wat politieke redenen achter. Maar veel meer nog zijn geaardheid. En vooral het gegeven dat hij zich een vrouw voelt en dat ook graag wil worden. Vooralsnog is zijn verblijf hier soms bijna net zo zwaar als zijn vroegere bestaan. De strijd om zichzelf te kunnen zijn is nog niet voorbij.

Op dit moment verblijft Andrej niet meer in een asielzoekerscentrum. Hij woont op een tijdelijke locatie in Bergen op Zoom. Daar zijn meer asielzoekers gehuisvest, met verschillende culturele achtergronden. En ze reageren soms even hardvochtig als de mensen in zijn land van herkomst.

Gevaarlijk

In Rusland zijn de samenleving, overheid en politie allesbehalve begripvol en veilig voor mensen met een andere geaardheid of transseksuele gevoelens. Dat gaat verder dan gebrek aan acceptatie. Mensen worden opgepakt en vastgezet, soms zelfs mishandeld of gemarteld. Ook burgerwachten gaan soms op pad om bijvoorbeeld homo’s in elkaar te slaan.

Nieuwe zorgen

Het is dus niet vreemd dat Andrej er weg wilde en hier asiel kreeg aangeboden. Hij had gehoopt na de asielopvangcentra in een betere situatie terecht te komen maar opnieuw zit hij tussen mensen met een andere culturele achtergrond die hem discrimineren en bedreigen. Volgens de gevluchte Rus werd hem wel door een medewerker van Vluchtelingenwerk verteld dat hij een woning gaat krijgen maar een termijn is daarbij toen niet genoemd. Het zorgde voor veel onrust en angst.

We informeerden daarom enkele weken terug bij de Bergse wethouder Joey van Aken. Die schrok van het verhaal en zette meteen een ambtenaar op de kwestie. Eerder deze week kon hij ons goed nieuws melden. Op 12 juli krijgt Andrej de sleutels van zijn woning.

Transitie

Af en toe verandert Andrej even in wie hij eigenlijk zou willen zijn. Dan komt Bella-Letti tevoorschijn, de vrouw die graag een nieuwe toekomst opbouwt in Nederland. Het land waarvan ze hoopt dat mensen haar accepteren als de persoon die diep van binnen altijd al verscholen zat. Ze heeft al volop contact met een Amsterdams instituut dat die transitie kan en wil begeleiden. Er zijn ook al verklaringen van onder meer een psycholoog die aangeven dat dit het beste voor haar zou zijn. Maar zolang er geen woonadres is en dus zaken als een ziektekostenverzekering nog niet geregeld zijn, blijft het een droom voor Bella. Én voor Andrej. Al voelt die momenteel nog vaak als een nachtmerrie. Dat hoofdstuk kan nu gelukkig snel afgesloten worden.

* Andrej is een fictieve naam. Zijn echte naam is bekend bij de redactie.