Levensechte maquette wint Willem Wolff Prijs: ‘De kroon op ons werk’

Tim Dekker is helemaal overrompeld als hij een telefoontje krijgt van Stichting Historie der Techniek. De maquette, waar ze al tien jaar aan werken in het Vlasserij-Suikermuseum, heeft de Willem Wolff Prijs gewonnen. Dat is een prijs voor musea die zich bezig houden met de in stand houding van oude techniek.

“Ik keek naar mijn telefoon en ik vroeg mezelf af: is dit wel echt?”, begint Tim. “Het is echt een kroon op ons werk, ik had het niet durven hopen.” Er wordt al tien jaar gebouwd aan de bijzondere maquette. Tim zelf is zes jaar geleden bij het bouwproces betrokken geraakt. Het gaat om een maquette van hoe de Suikerfabriek er in de jaren ’50 en ’60 uit zag.

Belangrijk prijzengeld

De tweede zoon van de overleden Willem Wolff, Paul Wolff, overhandigt maandag de prijs aan het museum. “Mijn vader zou dit prachtig gevonden hebben”, vertelt hij in zijn speech. “Om te zien dat zijn prijs op zulke mooie plekken en bij zulke hard werkende mensen terechtkomt.” De onderscheiding bestaat uit een plaquette en een geldprijs van tweeduizend euro, geld wat het museum goed kan gebruiken.

Mijn vader zou dit prachtig gevonden hebben.

“Al het geld gebruiken we weer voor de overige bouw van onder andere de middenfabriek”, legt Tim uit. De constructie van het model wordt namelijk van koperprofiel gemaakt, en dat is niet goedkoop. “Ik denk dat dat nog wel 1500 euro op zich gaat kosten. Dan moet er nog een glazen kap overheen. De kap die er nu overheen zit kostte ook zo’n tweeduizend euro.”

Van elektricien tot klokkenmaker

De afgelopen jaren heeft er een team van ongeveer tien mensen aan de maquette van de suikerfabriek gewerkt. “We hebben een vaste ploeg van vier mensen en dan nog een team daar omheen”, aldus Tim. “Bijvoorbeeld een elektricien, iemand die minuscule onderdeeltjes op een draaibank maakt en een klokkenmaker die zorgt voor kleine tandwieltjes. Dat maakt mogelijk dat de maquette kan bewegen.”

Er is een mannetje met een krantje op de wc, dat is toch geweldig?

De toerentallen die gebruikt worden in het bewegende model zijn volledig afgestemd op de werkelijkheid in de echte fabriek. Dat alles zo in detail gemaakt is wordt niet alleen gewaardeerd door de jury van de Willem Wolff Prijs, maar ook door de bezoekers. “Ik vind het prachtig”, vertelt een van de mannen die staat te kijken. “Je ziet echt dat er mensen met humor aan hebben gewerkt. Er is een mannetje met een krantje op de wc, dat is toch geweldig?”

De komende drie jaar gaan de modelbouwers nog aan de slag met het laatste onderdeel van hun maquette. “De rest van de middenfabriek gaat bijvoorbeeld nog gemaakt worden en daarmee ook de achterfabriek”, sluit Tim af. “In mijn gedachte speelt het ook nog wel om de opslagsilo’s erbij te bouwen, maar voor nu focus ik me op de rondleidingen. Het is mooi om te zien hoe het echt gaat leven bij de mensen als je de verhalen erbij vertelt.”