Lotgenoten in contact tijdens mantelzorglunch: ‘Alleen red je het niet’

Voor de Dag van de Mantelzorg op 10 november heeft welzijnsorganisatie WijZijn een lunch georganiseerd in Steenbergen. Op donderdag- en vrijdagmiddag wordt zowel de mantelzorger als de zorgbehoevende in het zonnetje gezet. “Ze mogen hier lekker samen dineren als blijk van waardering voor alle inzet.”

“Eten is iets wat mensen met elkaar verbindt”, vertelt Jessy van Hooydonck, coördinator Mantelzorgondersteuning WijZijn. Samen met haar collega’s organiseerde ze de twee lunches bij bistro-bar DOK. “We hebben bewust gekozen voor een lopend buffet. Mensen komen nu in contact met elkaar in de rij in plaats van dat het op tafel wordt geserveerd. Het contact met lotgenoten opzoeken en samen aan tafel gaan is heel belangrijk. Het is voor de mensen een stuk van herkenning op vragen zoals ‘hoe ervaar jij dat’ of ‘hoe los jij dat op’. Maar we zijn natuurlijk allemaal wel uniek. Vandaag hebben we een mengeling van mensen. Van jong tot oud.”

Ik ben ze heel dankbaar

Briän Wezenbeek (56) zit samen met zijn vrouw Jolanda (52) en zoon Quinten (14), aan tafel. “Drie jaar geleden kreeg ik een hersenbloeding. Hieraan heb ik een conversiestoornis overgehouden. Daardoor is er veel veranderd in mijn leven en zijn mijn vrouw en zoon mantelzorger voor mij geworden. Ze staan altijd voor mij klaar, ook al is het niet altijd rozengeur en maneschijn. Ik ben ze heel dankbaar. “

Verderop in de zaal zit Ella de Bruijn (75) aan tafel gezellig te kletsen met mede-bezoekers. Ze is mantelzorger voor haar man Rien (80) met Alzheimer. “Je neemt eigenlijk bijna alles over van je partner”, vertelt ze. “Je merkt dat het niet meer goed gaat met autorijden en het gebruiken van de computer. Dan wordt de diagnose gesteld en moet je uiteindelijk steeds meer over gaan nemen. Het is bij ons nu vijf jaar bezig en ik merk dat er meer druk op mijn schouders komt. Het blijft altijd in je hoofd zitten, ook al is hij naar dagbesteding. Via de geriater heb ik ons aangemeld, want ik sta echt open voor hulp. Alleen red je het niet, en op deze middagen spreek je toch lotgenoten. We zijn hier allemaal lotgenoten.”

Levensboom

Voor aanvang van de lunch zetten de bezoekers hun vingerafdruk op een groot, houten hart. “Het is een hart waarop een levensboom is getekend”, vertelt Van Hooydonck. “Het was een kale boom, maar de vingertoppen van de mantelzorgers zullen als blaadjes dienen. We gaan het hart in het gemeentehuis van Steenbergen zetten om te laten zien hoeveel mantelzorgers er wel zijn. Er komen ongeveer 200 afdrukken op, maar er zijn wel 600 mantelzorgers die geregistreerd staan in de gemeente. Dat wilt niet zeggen dat er niet meer zijn in de gemeente. Niet iedereen staat geregistreerd, heeft behoefte aan ondersteuning of hebben het door dat ze mantelzorger zijn. Als mantelzorger ben je niet alleen fysiek aan het helpen met boodschappen of andere klusjes, maar ook mentaal. Want je bent continue bezig met die persoon. Je maakt je zorgen.”