Nieuwsanalyse – Bomenkap aan de Laan van Hildernisse: noodzaak of onnodige kaalslag?

De voorgenomen kap van bijna 200 esdoorns aan de Laan van Hildernisse op de Bergse Plaat zorgt voor flinke beroering. De gemeente wil de bomen uitdunnen omdat ze te dicht op elkaar zouden staan, maar sommige bewoners en de Bomenstichting zien dat heel anders: zonde van het straatbeeld én onnodig.

Volgens wethouder Hans Peter Verroen is het kappen van ongeveer de helft van de 381 zilveresdoorns nodig om de resterende bomen meer groeiruimte te geven. “Om en om verdwijnt er een boom. Zo kunnen de anderen zich beter ontwikkelen.” Nieuwe bomen komen er niet; de overgebleven exemplaren zouden met een bredere kroon het verlies moeten compenseren.

De gemeente ziet het als regulier groenbeheer. Ook elders in de stad, zoals aan de Van Konijnenburgweg, worden bomen gekapt en soms vervangen. Maar in de Laan van Hildernisse blijft de kettingzaag voorlopig nog in de schuur: het college wil eerst in gesprek met bewoners.

Die bewoners – onder wie Dave van de Graaf, oud-beleidsambtenaar bij de gemeente – zijn niet te spreken over de plannen. “Deze straat is ooit ontworpen als groene laan. Als je om de paar meter een boom weghaalt, blijft daar niks van over.” Van de Graaf riep de hulp in van de Bomenstichting, die stelt dat het argument van ‘te weinig groeiruimte’ geen hout snijdt. “In een laan is het juist de bedoeling dat boomkronen elkaar raken en samen een gesloten bladerdek vormen”, zegt de stichting. “Als je ze op twintig meter van elkaar zet, krijg je een rij losse bomen. Weg laanstructuur.”

Natuurorganisatie IVN Groene Zoom zit er precies tussenin – zo laat bestuurslid Wim de Haan bezorgde omwonenden weten. Hij begrijpt het kapplan wél, al is IVN kritisch op de gebrekkige communicatie. “De bomen zijn geplant met relatief weinig ruimte. Esdoorns kunnen onder goede omstandigheden breed uitgroeien, maar dat lukt hier niet. Uitdunnen lijkt dan logisch”, stelt De Haan. Tegelijk erkent IVN dat schade door boomwortels beter aangepakt kan worden door boomspiegels te vergroten – iets wat de gemeente op andere plekken al doet.

IVN is duidelijk: ze verzetten zich niet tegen de kap, maar vinden dat de gemeente beter met bewoners had moeten communiceren dan alleen een officiële bekendmaking.

De discussie laat zien dat bomenkap niet zomaar een technische beslissing is. Voor de een draait het om gezonde groeiruimte en onderhoud, voor de ander om het karakter en het gezicht van de wijk. En ergens daartussen ligt de oplossing.

De kapplannen zijn voorlopig in de ijskast gezet, maar de emoties lopen hoog op. Duidelijk is dat bewoners meer zeggenschap willen over hun groene omgeving. De komende gesprekken tussen gemeente en buurt zullen moeten uitwijzen of én hoe de laan groen en herkenbaar kan blijven – zónder de zaag meteen in 190 bomen te zetten.