Ongeneeslijk zieke Nancy heeft kans op leven, maar die kans kost 243 duizend euro

Begin dit jaar krijgt Nancy Havermans (58) uit Moerstraten te horen dat ze baarmoederkanker heeft. Eerste instantie lijkt een operatie – gevolgd door bestralingen – voldoende. Maar die hoop vervliegt snel. Een PET-scan toont uitzaaiingen aan. Ineens is ze uitbehandeld. Voor een second opinion gaat Nancy naar het Universitair Ziekenhuis Antwerpen. Hier blijkt haar overlevingskans van 2 naar 45 procent te kunnen gaan, maar hier hangt wel een prijskaartje van 243 duizend euro aan. En die wordt niet vergoed door de Nederlandse verzekeraars.

Ongelofelijk. Zo omschrijft Nancy de hele situatie. Ze leeft een actief leven: ze rijdt wekelijks paard, wandelt veel met haar honden en staat al 35 jaar met ziel en zaligheid voor de klas. “Het begon met vage klachten onderin mijn buik. Als ik naar de wc was geweest, was het weer over. Het stelde eigenlijk niks voor”, vertelt Nancy.

Wanneer ze een lichte bloeding krijgt –  terwijl ze al jaren niet meer menstrueert – besluit ze toch de huisarts te raadplegen. “Die heeft me meteen doorgestuurd voor onderzoeken in het ziekenhuis.” Uit het uitstrijkje kwam niets afwijkends, maar een biopt toont aan dat er kankercellen aanwezig zijn.
Nancy krijgt te horen dat ze baarmoederkanker heeft in stadium 1 – de minst agressieve vorm. Haar baarmoeder wordt operatief verwijderd, en daarmee zou het voorbij moeten zijn. “De operatie was goed gegaan en al snel was ik weer superfit.”

Maar bij een controle blijkt dat er toch uitzaaiingen zijn. Nancy komt in stadium twee terecht, wat betekent dat ze bestraald moet worden. Een PET-scan moet uitwijzen waar precies bestraling nodig is, maar dan komt het slechte nieuws: er zijn uitzaaiingen naar haar lymfeklieren. “Dan krijg je een hoop scans, en daaruit blijkt dat het ook is uitgezaaid naar mijn longen.”

Niet veel later krijgt Nancy de diagnose: stadium vier. Uitgezaaid, en uitbehandeld. “Dan stort je wereld volledig in. Mijn man en ik hebben een aantal dagen flink moeten huilen.”

Schouders eronder

Toch zet Nancy, zo positief als ze is, de schouders er weer onder. Ze gaat voor een second opinion, bij het ziekenhuis in Antwerpen. Hier blijkt dat haar overlevingskans van 2 naar 45 procent kan gaan, met behulp van de juiste immuuntherapie en medicatie. Wel zit daar een flink prijskaartje aan: 243 duizend euro.

“De resultaten die in België behaald zijn waren goed, dus wij gingen het vol vertrouwen tegemoet”, gaat Nancy verder. Het behandelplan wordt gemaakt en kort voor het begint krijgt Nancy alsnog en opnieuw een harde klap te verwerken: de behandelingen worden niet vergoed in Nederland. “Dan zakt de grond wel onder je vandaan. Ik begrijp het gewoon niet.”

Frustrerend en verdrietig is het voor Nancy. Ze kan geholpen worden, maar moet er de hoofdprijs voor betalen. “Ik snap het gewoon niet. Ik ben nog relatief jong en ontzettend fit. Blijkbaar ben ik het niet waard voor ze.”

‘Ik wil zo graag blijven leven’

Elke dag dat de behandelingen voor Nancy worden uitgesteld is er één teveel. “We kunnen geen half jaar wachten.” Daarom besluit Nancy een crowdfunding te starten, waarmee ze financiële hulp vraagt om haar behandelingen van te betalen. “Ik wil gewoon zo graag blijven leven. Ik wil graag weer lesgeven aan de kinderen en genieten van hun vrolijkheid. Daarnaast geniet ik ook zo ontzettend van het paardrijden. Dat wil ik zo graag blijven doen.”

Er is al ruim 27 duizend euro opgehaald. “Dat ontroerd mij ontzettend. Ook de lieve woorden die ik krijg doen mij erg goed.” Naast de crowdfunding hebben een aantal vrienden het stel een bedrag geleend. “Met al dit geld kunnen de behandelingen nu gelukkig gaan starten.”

Donderdag 5 juni laat een blije Nancy weten dat ze haar eerste behandeling heeft gehad. “De eerste achtduizend euro zijn erin gepompt!” Toch is Nancy er nog lang niet. Er is nu 11 procent van het volledige bedrag opgehaald. “Al krijg ik maar 20 duizend tientjes, dan kom ik er ook.”