René (79) maakt ouderen blij met zijn gitaar en ukelele

Met een gitaar, ukulele en een flinke dosis enthousiasme stapt René van Belzen (79) uit Etten-Leur Dagbesteding Rozemarijn in Sint Willebrord binnen. “Ik kom hier vanmiddag wat muziek maken voor de mensen. Mensen blij maken”, zegt René. “En zelf word ik er ook altijd erg blij van.”

René is geboren in Breda, maar woont al jaren in Etten-Leur. Afgelopen maandag werd hij 79 jaar, maar stilzitten doet hij allerminst. Muziek speelt dagelijks een rol in zijn leven. “Ik maak elke dag wel een klein stukje muziek, hetzij op het orgel, hetzij op de gitaar, hetzij op de ukulele. Daar beleef ik zelf ook heel veel plezier aan”, zegt hij.

Pensioen

Het muziek maken in zorginstellingen ontstaat nadat René op z’n 62ste met pensioen. “Mijn vrouw werkte nog en ik wilde ook buiten de deur nog wat doen.” Hij gaat medicijnen rondbrengen voor een apotheek en komt zo in verschillende woon- en zorglocaties. “Zodoende kreeg ik daar tal van contacten.”

Tijdens een kleine festiviteit vraagt een medewerker op één van de locaties of hij niet eens wil komen zingen. “Zij wist dat ik gitaar en ukulele speelde. En zo heeft zich dat uitgebreid.” Inmiddels treedt René regelmatig op in verzorgingshuizen, gasthuizen en bij dagbestedingen in de regio. Een week geleden trad hij op in verzorgingshuis de Willaert in Zevenbergen. Deze middag komt hij muziek maken voor ouderen die nog thuis wonen en in een beginstadium van dementie zitten of te maken hebben met cognitieve problemen na niet-aangeboren hersenletsel.

Kinderliedjes

René heeft een vast opgebouwd programma, en stemt dat af op zijn publiek. “Ik begin met een niet te lange medley van countrymuziek, want dat vind ik zelf ontzettend leuk om te doen.” Daarna volgt het voorstellen en een vaste vraag: “Wie is er vandaag toevallig jarig?” Als dat zo is, klinkt steevast Lang zal ze leven. In de Rozemarijn is geen jarige, maar wel iemand die bijna jarig is. Ook dat is genoeg reden voor een verjaardagslied.

Vervolgens speelt hij in op herinneringen. “Dan begin ik bijvoorbeeld met Altijd is Kortjakje ziek of Roodkapje. Dan zit de sfeer er meteen in.” Later volgen klassiekers als Brandend Zand en Er zaten twee motten in mijn oude jas.

Met name de vrouwen zijn enthousiast.

De reacties zijn vaak hartverwarmend. “Met name de vrouwen zijn enthousiast”, merkt René op. “Die beginnen te klappen, mee te zingen als ze de tekst kennen.” Hij betrekt het publiek actief bij zijn optreden, met simpele percussie-instrumenten zoals een schoenendoos die dient als drumstel en een tamboerijn.

Herinneringen

Sommige momenten maken diepe indruk. René vertelt over een man die spontaan White Christmas begint te zingen. “Die man deed dat met zoveel passie. Hij was zo dankbaar dat hij het nog een keer mocht doen.” Of over een vrouw die naast hem komt zitten. “Ik heb haar de ukelele in haar handen gegeven. Die dankbaarheid, dat plezier, die blijdschap. Ik denk dat ze die middag nooit zal vergeten. En ik ook niet.”

Ik heb me vanaf het begin voorgenomen dit belangeloos te doen

Voor zijn optredens vraagt René geen geld. “Ik heb me vanaf het begin voorgenomen dit belangeloos te doen.” Een kop koffie of een reep chocola is genoeg. “Dan heb ik een geweldige middag gehad.” Thuis vertelt hij zijn vrouw er graag over. “Dan vraagt ze: hoe was dat vanmiddag? En dan heb ik een heerlijk verhaal te vertellen.” Hoewel hij merkt dat het hem meer energie kost dan vroeger, wil René doorgaan zolang het kan. “Zolang ik dit mag en kan doen qua gezondheid, blijf ik dit doen.”