Robert (72) moet verhuizen want zijn zorgcentrum in Putte sluit

Naast de hoofduitgang van de Beukenhof in Putte rookt Robert Marien (72) één van zijn laatste sjekkie’s op zijn vertrouwde stek. Het zorgcentrum voor bejaarden gaat dicht en 32 bewoners moeten noodgedwongen verhuizen. Ook hij. De emotie klinkt door in zijn stem terwijl hij naar de verhuizers kijkt. Ze zijn druk in de weer met het inladen van de huisraad van de laatste oudjes die vertrekken. “Je weet wat ze zeggen toch? Oude bomen moet je niet verplaatsen. Dit is een moeilijke dag, ik had het hier prima naar mijn zin.”

Een jaar geleden deed de dorpsraad nog een laatste poging in de gemeenteraad van Woensdrecht om het zorgcentrum open te houden. “Geef de ouderen wat ze toekomt, het slijten van de oude dag in hun eigen Putte”, luidde de hartenkreet van Frank Roeken van Dorpsplatform Putte. Toch besloot eigenaar, Stichting tanteLouise, dat de Beukenhof haar deuren moest sluiten. Voor alle bewoners is er een nieuw plekje bij zorglocaties in Ossendrecht en Hoogerheide, respectievelijk zeven en tien kilometer verderop.

“We begrijpen uiteraard de emoties maar we vonden het onverantwoord om het zorgcentrum nog langer open te houden”, legt bestuurder Ingeborg Roks uit aan Omroep Brabant. Ze doelt daarmee vooral op de gedateerde inrichting. Het pand uit de jaren zeventig werd gebouwd als bejaardenhuis en niet als verpleeghuis voor ouderen. Volgens bestuurder Roks bleek een verbouwing te ingrijpend en daarmee niet haalbaar. Toch blijft het gebouw voorlopig overeind. Zolang er nog geen definitieve bestemming is gevonden, worden de kamers verhuurd aan particulieren.

We missen ze in het dorp.

Corrie van Uitregt (78) speelt ondertussen haar spelletje jeu de boules bij het buurthuis in Putte. Maar haar gedachten en die van haar medespelers zijn eigenlijk ergens anders. Ze leven mee met de 32 oudjes die deze week noodgedwongen moesten verhuizen uit de Beukenhof. Het vertrek van de zorgvoorziening doet pijn bij zowel de bewoners als de rest van de Puttenaren. “We missen ze in het dorp en dat maakt ons verdrietig.”

Op de jeu de boules baan kunnen ze er nauwelijks over uit: “Ik vind dat schandalig, wel appartementen gaan verhuren en onze oudjes verplaatsen. Ik weet dat een aantal familieleden van bewoners van de Beukenhof volledig afhankelijk was van het openbaar vervoer. Dat wordt nog een hele toer voor deze mensen om hun naasten te bezoeken”, zegt Corrie. “Misschien dat ze vanuit de Beukenhof een busje kunnen laten rijden”, suggereert één van haar medespelers.

In het dorp waar ik al die jaren heb gewoond, kom ik waarschijnlijk nooit meer terug.

Jeanne Voeten (84) is inmiddels verhuisd naar zorgcentrum Mariahove in Ossendrecht. “Ik heb op kostschool gezeten en ik heb acht jaar in Duitsland gewoond dus ik zal ook hier wel weer wennen. Het is altijd moeilijk wanneer je weg moet, maar ik heb een mooie kamer gekregen en de mensen zijn heel aardig. Ik kon toch moeilijk alleen achterblijven.”

Ook voor Robert Marien komt de verhuiswagen voorrijden. Hij ziet nog steeds het nut niet in van de hele operatie. “Ik vind het triest, het gebouw was nog niet zo oud. Ze hadden het met wat aanpassingen makkelijk open kunnen houden. Ik heb hier mijn motorvrienden. In het dorp waar ik al die jaren heb gewoond, kom ik na vandaag waarschijnlijk nooit meer terug.”