Voor avonturier Anton en zijn gezin is de Kerkstraat nu hun thuis
Het gezin van Anton Roording heeft al veel van de wereld gezien, voordat ze neerstreken in de Kerkstraat in Etten-Leur. Voor zijn werk bij Defensie heeft hij verschillende uitzendingen gedaan en is het hele gezin ook al voor een paar jaar naar Amerika geweest. Ondertussen wonen ze nu zo’n drie jaar in de Kerkstraat. “Voorlopig hoeven we niet weg.”
In de woonkamer van Anton is het licht chaotisch, maar dat heeft een reden. Samen met zijn vrouw en twee kinderen gaat hij diezelfde avond nog op vakantie. Een aantal koffers staat al ingepakt, klaar voor de reis. “We gaan een klein rondje in Europa maken richting Noord-Italië. Onderweg nog naar Liechtenstein, want dat is zo’n klein landje en als je er toch langskomt moet je er gaan kijken”, vertelt Anton. Ook doet het gezin de Mont Blanc aan en het meer van Genève.
Dit jaar gaat heeft het gezin ook een nieuwe reisgenoot: de zwarte labrador Odin. Hij is nog maar vier maanden bij het Brabantse gezin. Odin kwam van een foute fokker en via een asiel in België heeft hij nu een forever home in de Kerkstraat gevonden. “Wij hebben altijd honden uit het asiel, omdat het de beestjes zijn die je een tweede kans wil geven”, zegt Anton terwijl hij de hond zacht over zijn rug aait.
Defensie
In het dagelijks leven werkt Anton bij Defensie als militair en dat doet hij al sinds dat hij achttien is. Hoewel hij komende tijd even vakantie heeft van zijn baan, sijpelt zijn interesse in defensie ook in de vakantie door. “We gaan naar Verdun, iets militairs uit de Eerste Wereldoorlog”, zegt hij. Toch moet hij nog maar zien of hij zijn vrouw en dochter meekrijgt. “Als die het voor het zeggen hebben, gaan we vooral op een plek zitten waar het warm is en met een zwembad”, voegt Anton toe.
Voor zijn werk heeft Anton al veel verschillende functies uitgeoefend, met als hoogtepunt een baan in Amerika. Toen is hij samen met zijn gezin vertrokken om na vier jaar weer terug te keren. “Het is zo dat je elke drie jaar ongeveer, als je goed je best doet, van functie wisselt.” Dit was voor Anton een mooie kans en gelukkig wilden zijn vrouw met de kinderen met hem mee. “Ik ga niet vier jaar zonder ze weg.”
Ik kan beter relativeren, omdat ik het slechter gezien heb.
Maar Anton heeft ook verschillende uitzendingen gedaan, waaronder naar Bosnië. “Dat was indrukwekkend, maar als je kan helpen met de wederopbouw dan is dat echt mooi.” Toch maken de uitzendingen wel impact op hem. “Het niet altijd een succes achteraf, want in Mali is er nog steeds geen vrede.” Het is in dat soort moment belangrijk om te kunnen schakelen, en beseffen dat het werk is. “Ik kan dan wat beter relativeren, omdat ik het slechter gezien heb.”
Veel diversiteit
Inmiddels woont het gezin alweer drie jaar in de Kerkstraat, gokt Anton. Hij is namelijk niet zo goed met data geeft hij lachend toe. “We zijn wel import, want ik heb het verschil tussen Etten en Leur door de voetbal geleerd.” Van oorsprong komt Anton uit een klein boerendorp in de Achterhoek, maar toen hij naar de Koninklijke Militaire Academie (KMA) in Breda ging is hij blijven hangen. “In het zuiden is het echt wel gezellig.”
Ook zijn vrouw komt niet uit Brabant. Zij komt uit Suriname. “Ze werkte als inhuurkracht bij Defensie in Den Haag, en ik werkte daar ook. Toen dacht ik als jochie uit de Achterhoek: dat is interessant. En dat vond zij gelukkig ook”, lacht Anton. Toen ze samen hun eerste kindje kregen, zijn ze naar Etten-Leur verhuisd. Via de voetbal en het werk in de thuiszorg van zijn vrouw kent het gezin veel mensen. “Het is toch een beetje dorps.”
Voor de feestjes kan je beter in Nederland zijn.
De vier jaar in Amerika doen hem weer anders kijken naar Nederland, want het terugkomen was voor hem minder makkelijk. “Dan zie je dat Nederland soms asociaal is.” Als voorbeeld noemt hij een situatie in de supermarkt. “Hier beukt iedereen je aan de kant, terwijl in Amerika iedereen ‘excuse me’ zegt.” Toch is niet alles beter in Amerika. “Ik moet wel zeggen, Nederland is veel gezelliger. Voor de feestjes kun je beter hier zijn”, sluit hij lachend af.