Wethouder wil meer samenwerking tussen initiatieven tegen eenzaamheid

Tijdens de week van de Eenzaamheid afgelopen week kwamen in Moerdijk verschillende initiatieven bij elkaar. Zij doen allemaal iets om de eenzaamheid tegen te gaan in de gemeente. Op een netwerkbijeenkomst deelden ze ervaringen en tips met elkaar.

Het doel van de avond was om mensen bij elkaar te brengen die in een van de kernen van Moerdijk actief zijn voor mensen die behoefte hebben aan sociaal contact. Dat loopt uiteen van samen soep eten tot een verjaardagslunch. Ook wethouder Pauline Joosten was aanwezig. “Onze rol als gemeente is om het te faciliteren. Op de inhoud zijn zij zelf bezig”, zegt ze.

Tijdens dit soort bijeenkomsten wil ze vooral informatie ophalen vanuit de verschillende kernen. De behoeftes zijn namelijk overal anders. Als wethouder loopt ze het liefst rond om initiatieven aan elkaar te koppelen. “Je hoeft niet opnieuw het wiel uit te vinden, maar als je met elkaar praat kan je ook van elkaar leren.” Daarin hoopt ze dat de initiatieven meer gaan samenwerken en elkaar daarmee versterken.

Stoofpot

Een van de initiatieven is de Stoofpot in Zevenbergen. Zij organiseren twee keer per maand een koffie- en lunchmoment voor mensen die daar behoefte aan hebben. “Je ziet in de maatschappij behoorlijk wat eenzaamheid en die mensen hebben mogelijk nooit een leuk gesprek, al is het maar over koetjes en kalfjes”, zegt coördinator van de Stoofpot, Peter van Veelen. Ondertussen is er een groep van 12 mensen die regelmatig samenkomt.

Tijdens corona brachten we elke 14 dagen een soepbeker.

Het initiatief is vanuit de gereformeerde kerk in Zevenberg ontstaan, maar er komen ook mensen uit andere kerken en mensen die niet bij een kerk aangesloten zijn. Ze doen veel voor deze mensen, zoals thuis ophalen als het door omstandigheden niet meer lukt om zelfstandig te lopen of te rijden. “Tijdens corona konden we niet samenkomen en brachten we elke 14 dagen een soepbeker bij de adressen die we kenden. Mensen waren toen blij om iemand te zien en te spreken”, vertelt Van Veelen.

Bijzondere verhalen

Uit die bijeenkomsten komen ook mooie of ingrijpende verhalen. Een van de inwoners komt al vanaf het begin van De Stoofpot en zat op een gegeven moment in zak en as. “Haar dochter, waarmee ze geen contact meer had, was overleden en ze vroeg of ik langs wilde komen om daarover te praten”, vertelt Van Veelen. Dat deed hij en dat was behoorlijk heftig, geeft hij aan.

Ze was dankbaar en blij dat ze geweest was.

Na een goed gesprek bleek dat ze niet van plan was naar de uitvaart te gaan. “Toen ik heb ik gezegd: ‘Als je wil gaan, breng ik je daar naartoe’.” Uiteindelijk is ze toch bij de uitvaart geweest. “Ze was dankbaar en blij dat ze toch geweest was. Zo zie je dat uit zo’n contact iets kan betekenen.”

Tijdens de bijeenkomst zijn ook dit soort ervaringen uitgewisseld. Zo kwamen ze in contact met medewerkers van Surplus. “Zij zoeken wel eens contact om te kijken hoe het gaat en wat wij doen.” Toch zijn er minder contacten met andere initiatieven, maar op een avond komen ze elkaar tegen. “We staan wel open voor meer samenwerking, want we kunnen elkaar zeker helpen.”

Eigen initiatief

Naast het faciliteren van de initiatieven heeft de wethouder zelf ook een bijdrage gedaan. “Toen ben ik op persoonlijke titel begonnen met het reizend lichtje in de donkere dagen richting kerst”, vertelt Joosten. Haar idee was simpel een papieren tasje met een schriftje en een waxinelichtje. De bedoeling was dat je het twee dagen mocht houden en iets in het schriftje schreef. Daarna moest je het weer doorgeven aan iemand anders die wel een lichtpuntje kon gebruiken.

“Dat ging als een malle en ik wist op den duur niet meer waar ze waren.” Waar ze begon met drie lichtjes, groeide het uit tot 65 lichtjes die door de gemeente gingen. “Ik wilde dat de schriftjes op kerstavond weer terugkwamen en dat is bij bijna allemaal gelukt.” Het is voor de wethouder een schat aan informatie. “Het is anoniem en kwetsbaar, want mensen schrijven hun ziel en zaligheid op.”

Schat aan informatie

Op het kantoor van de wethouder staat nu een grote boodschappentas vol met alle verhalen van inwoners uit de gemeente. Daaruit haalt ze veel informatie, want de mensen in Willemstad schrijven heel wat anders dan de mensen in Fijnaart. “Het is mooi en confronterend en ik dacht: hier wil ik iets mee en dit is waarom is met eenzaamheid aan de slag wil gaan.”

Het is mooi en confronterend en ik dacht: hier wil ik iets mee.

Tijdens de bijeenkomst heeft ze een aantal stukjes voorgelezen uit de schriftjes en dat maakte veel indruk. “Je kon een speld horen vallen.” De wethouder vindt het eigenlijk jammer dat ze niet weet wie het geschreven heeft, want dat kan je iemand gericht hulp aanbieden. “Maar dit is wel een begin voor het beleid in Moerdijk”, geeft ze aan.