Wies (11) inspireert anderen met haar beperking
Wies Hoeksema is elf jaar oud en ziet al haar hele leven slecht. Haar beperking ervaart ze niet als vervelend. Ze gebruikt het juist door zich in te zetten voor inclusie. Hiervoor heeft Wies in het Huis van Roosendaal een Jongeren Roos én oorkonde van burgemeester Han van Midden ontvangen tijdens de nieuwjaarsreceptie.
Groep 8 van KPO Lavoor Morelberg geniet van de traktatie die zij krijgen van Wies vanwege haar mooie prestatie. “Het was wel even schrikken. Ik had het écht niet verwacht”, vertelt Wies over de onderscheiding. Ze vindt het een hele eer. De 11-jarige zet zich in voor inclusie binnen de gemeente Roosendaal. Zo brengt ze haar klasgenootjes kennis bij over het minder goed kunnen zien en vertelt ze over haar beperking. “Ik heb Coloboom. Dat is een aangeboren oogafwijking”, legt ze uit. Wies heeft door haar beperking niet honderd procent zicht, wat bijvoorbeeld haar klasgenootjes wel hebben. “Ik zie maar zo’n 25 tot 30 procent”, legt ze uit.
Ik zie maar voor zo’n 25 tot 30 procent.
Wies maakt van haar beperking geen probleem. Naast dat ze voorlichting geeft aan haar klasgenoten, draagt ze ook op andere vlakken bij. “Ik ga bijvoorbeeld naar pretparken en dierentuinen. Hier mag ik dan beoordelen of alles toegankelijk is voor mensen met een beperking.” Zo kijkt ze bijvoorbeeld of alle bordjes goed leesbaar zijn voor mensen met minder of beperkt zicht en of de routes toegankelijk en duidelijk zijn. “Ik vind dit erg leuk om te mogen doen.”
Ik had speciale brillen meegenomen die mijn klasgenoten dan kunnen opzetten, om te laten zie wat ik heel de dag zie.
Op haar school heeft Wies een presentatie gegeven over haar oogafwijking. “Ik had speciale brillen meegenomen die mijn klasgenoten dan kunnen opzetten, zodat zij kunnen zien wat ik heel de dag zie.” Haar klasgenoten zijn hiervan onder de indruk en hebben respect voor haar. Juffrouw Evie vindt het ook knap hoe haar leerling het op school doet. “Wies werkt altijd heel erg hard. Ik vind het knap om te zien hoe ze met alles meedoet, ondanks haar beperking.”
Haar beperking staat haar totaal niet in de weg, sterker nog, Wies weet al precies wat ze wil bereiken. “Ik wil later heel graag tekenaar worden.” Hier is ze dan ook al veel mee bezig. “Denk nooit: ik heb een beperking dus ik kan dit niet. Je moet er gewoon altijd in geloven”, besluit Wies.
