“Heel veel Brabanders zijn opgegroeid met hun Brabantse dialect,” ziet Jan Luysterburg. “Dat betekent dat voor die mensen het dialect hun moedertaal is. Dus de taal waarin ze denken, spreken en die hoort bij hun gevoelens.”
Ook bij Jan thuis werd dialect gesproken. Toen hij naar school ging en later het onderwijs in ging, werd er geacht dat hij algemeen beschaafd Nederlands sprak. “Dialect was uit den boze.” Door die vooroordelen voelt Jan zich geroepen om tegenwicht te geven, op allerlei manieren.