Sjef en Riet Knappers 65 jaar getrouwd: een leven samen, in dienst van anderen

“Als je hun naam laat vallen in Roosendaal: iedereen kent ze,” vertelt John Knappers over zijn ouders. “Ze hebben hun hele leven in het verenigingsleven gezeten, waren altijd in de weer voor anderen.” Zaterdag stonden ze zelf in het middelpunt: Sjef Knappers en Riet Knappers-Hopstaken. Want ze zijn 65 jaar getrouwd en kregen dus de burgemeester op de koffie. Met felicitaties en bloemen. Tot groot plezier van het briljanten echtpaar.

Voor de bruiloft gaan we terug naar 29 mei 1956, naar het oude Gemeentehuis op de Markt in Roosendaal. Daar geven de jonge Sjef Knappers en Riet Hopstaken elkaar het ja-woord. Met aansluitend natuurlijk een mis in de St. Jan, die toen nog in gebruik was als kerk. Ze krijgen twee zoons en genieten tegenwoordig ook van hun drie kleinkinderen.

Het is een huwelijk tussen tegenpolen, die toch ongelooflijk goed bij elkaar blijken te passen. “Pa is gewoon zoals ie is. Die gaat op sloffen en met wild haar boodschappen doen. Moeder houdt van status en gaat alleen helemaal tiptop de deur uit,” beschrijft zoon John Knappers de verschillende karakters van zijn ouders. Maar het was duidelijk dat ze dezelfde kijk op het leven hadden: hard werken en dienstbaar zijn aan anderen.

Ik weet niet beter of hun tafel lag altijd vol met papieren en paperassen

Het echtpaar werkt gewoon, maar doet ook altijd vrijwilligerswerk ernaast. Sjef werkt maar liefst 40 jaar bij de post. Dat was toen nog de PTT en in handen van de overheid: het Staatsbedrijf der Posterijen, Telegrafie en Telefonie. Hij is met zijn 57e met pensioen gegaan. Afgelopen woensdag is hij 89 jaar geworden. Zijn vrouw Riet is net iets jonger, met haar 86 jaar. Ze werkt jarenlang in de administratie. Maar alsof allebei werken en een gezin opvoeden nog niet genoeg is, doen ze ook hun leven lang aan vrijwilligerswerk. Vooral voor mensen met een beperking.

“Ik weet niet beter of hun tafel lag altijd vol met papieren en paperassen. Ook tijdens onze jeugd waren ze altijd druk,” herinnert Knappers zich. “Bij ons thuis was het ook altijd volle bak, mensen in rolstoelen, blinde mensen, sporters. Ze waren altijd bezig voor anderen, vooral voor de gehandicapten en gehandicaptensport.”

Ze heeft heel de wereld rondgereisd naar alle Paralympics

Sjef ondervindt aan den lijve hoe het voelt om beperkt te zijn in je bewegingen. In zijn tijd bij de PTT krijgt hij een flinke hernia. Hij moet meerdere keren een zware operatie ondergaan en ligt een jaar plat. Om te revalideren gaat hij aangepast zwemmen en komt zo in contact met mensen met verschillende soorten beperkingen. “Zo is Blauw-Wit ontstaan,” legt zijn zoon uit. Want dat is het moment dat Knappers samen met mede-sporters de Blauw-Wit Gehandicapten Sportvereniging opricht.

Ook zijn moeder vult vele uren met vrijwilligerswerk. “Ze is 22 jaar lang begeleidster geweest van de nationale zwemploeg voor gehandicapten,” vertelt Knappers. “Ze heeft heel de wereld rondgereisd naar alle Paralympics.” Maar ook daarna kan zijn moeder natuurlijk niet stil zitten: ze rolt de politiek in. Riet Knappers-Hopstaken zit maar liefst 24 jaar in de Roosendaalse gemeenteraad voor de partij Roosendaals Belang. En ze is trots op haar werk. “Ze zag zichzelf ook altijd graag in de krant,” lacht haar zoon.

Kom je er op bezoek, wordt je bijgepraat over de Roosendaalse politiek

Mensen die zich zo intensief inzetten voor anderen, doen nooit maar één vrijwilligersbaan. Zo is Riet ook nog voorzitter van de Katholieke Bond van Ouderen in Roosendaal. En samen met Sjef is ze vrijwilliger in bejaardenhuis De Brink. En dan zullen we ongetwijfeld nog wel wat vergeten. Niet voor niets hebben ze een paar jaar terug allebei een koninklijke onderscheiding gekregen.

Roosendaal is voor altijd veranderd door de inzet van de Knappers. “Neem bijvoorbeeld de lift voor gehandicapten bij het station. Daar heeft mijn vader jarenlang voor gestreden.” Zijn zoon grinnikt als hij vertelt hoe fanatiek zijn vader daar in is. “Als er een café was waar geen rolstoel binnen kon komen, dan ging mijn vader in een rolstoel een biertje halen. Hij nam een verslaggever mee en liet dan zien ‘kijk, hier kan een rolstoel niet binnen’ om zo’n café over te halen. En dat deed hij tot het lukte.”

Het briljanten echtpaar woont nog steeds op zichzelf. Met hulp van een zoon en schoondochters redden ze het samen nog prima. “Kom je er op bezoek, wordt je bijgepraat over de Roosendaalse politiek. Ze leggen je precies uit hoe het zit. En hoe het beter en mooier kan,” vertelt Knappers. Zijn ouders blijven bij de tijd. “M’n moeder houdt alles nog bij via haar iPad. Daarmee ziet ze de wereld.”

Klaar staan voor de medemens

Het was nog spannend of de briljanten bruiloft gehaald zou worden. Een paar jaar geleden lag Sjef kantje boord, een paar weken geleden was er een kritiek moment voor Riet. Maar ze zijn allebei weer tevreden thuis, lopen met hun rollators door de tuin opdrachten te geven aan de kinderen: “Schiet ‘s op, we moeten de plantjes nog neerzetten.” Knappers lacht. “En met we, bedoelen ze dan dat ik onderhand weer ‘s aan het werk moet. Want zelf kunnen ze dat niet meer.”

Maar nietsdoen is nog steeds geen optie voor het briljanten paar. “Ze hebben nog steeds altijd haast, altijd druk. Misschien zijn ze daarom ook wel zo oud geworden: ze zijn altijd bezig,” beschrijft Knappers. Dat is ook het advies dat Sjef en Riet Knappers willen meegeven aan jonge stellen. Dus het laatste woord is aan hen: “Niet stilzitten en niet alleen voor jezelf leven. Elkaar los kunnen laten in je hobby’s en klaar staan voor de medemens.”